سروده ی زیبای استاد ابتهاج را با صدای خودم تقدیم میکنم به همه ی یارانی که انتظار صبحی را میکشند که بازوان بلورینش پرده ی شب را کنار خواهد زد . آن روز گونه و لب یاران هم نبرد، رنگ نشاط و خنده ی گم گشته را باز میابد
متاسفانه به خاطر اینترنت ضعیف در ایران عده ی زیادی موفق نمیشوند این ویدیو را مشاهده کنند .به همین خاطر تصمیم گرفتم نسخه ی کم حجم ویدیویی و فایل صوتی را برای این عزیزان که تعداد زیادی از مخاطبان من را تشکیل میدهند در وبلاگ خودم قرار بدهم
به امید رسیدن این کاروان
ستاره
متاسفانه به خاطر اینترنت ضعیف در ایران عده ی زیادی موفق نمیشوند این ویدیو را مشاهده کنند .به همین خاطر تصمیم گرفتم نسخه ی کم حجم ویدیویی و فایل صوتی را برای این عزیزان که تعداد زیادی از مخاطبان من را تشکیل میدهند در وبلاگ خودم قرار بدهم
به امید رسیدن این کاروان
ستاره
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر