دو سال گذشت و تو همچنان در انتظار بهار به اوین مینگری





بی تفاوت گذشتن از خشونت های تحمیل شده به دانشجویان ایرانی هم نوعی همراهی با دولت کودتایی ایران محسوب میشود 

( آیا میدانید که حمایت شما از مطالبات ما چقدر میتواندمؤثر باشد و دست دولت کودتایی احمدی نژاد را در سرکوب های خشن و گسترده اش ببندد؟ تصور نکنید که دانشجویان ایرانی همان ها هستند که در هر مناسبتی جلوی سفارت خانه های کشورهای اروپایی پرچم ها را به آتش میکشند و به سران آن کشورها توهین میکنند. آنها وابستگان به یک نهاد نظامی هستند که از ساپورت مالی و تبلیغی آن نهاد نظامی و یا دولتی بهره مندند و همانها عامل سرکوب دانشجویان منتقد و آزادیخواه در دانشگاه به شمار می آیند.
اینجا آزادی تنها برای دوستان دولت معنا دارد! اینجا جمهوری اسلامیست ! این روش حکومتی آنهاست.  دوستان من آیا گسترش  دموکراسی و زیستن در جهانی با خشونت کمتر برای شما انگیزه ی حمایت از جنبش دانشجویان ایرانی را فراهم نمیکند؟ بی تفاوت گذشتن از خشونت های  آشکار تحمیل شده بر دانشجویان ایرانی  هم نوعی همکاری با دولت کودتایی ایران تلقی میشود و این برای ایرانیانی که روش جامعه ی غربی را در پیاده سازی حقوق بشر و دموکراسی میپسندند  باور نکردنیست! برایتان حقوق بشر مهم است؟آزادی بیان مهم است؟ میخواهید شدت خشونت ها کمتر شود؟ میخواهید در نقطه ی دیگری از این عرصه ی پهناور گیتی ، مشعلی از آزادیخواهی همچنان روشن بماند ؟پس در قبال این جنایت ها و خشونت و سرکوب سکوت نکنید     بهاره هدایت  شانزده آذر هزار و سیصد و هشتاد و هشت
 

هیچ نظری موجود نیست: